Welke spellen werken goed voor kinderen/tieners met autisme?

Dit is een ingewikkeld onderwerp dat ongelooflijk eenvoudig kan worden gemaakt:

Klaar?

Welk spel ze ook leuk vinden.

Maar je wilt meer details, toch?

Er zijn veel artikelen over dit onderwerp en een paar spellen komen steeds weer terug als het gaat om "wat je moet kopen voor je kind met autisme". Mijn ervaring is dat A) deze spellen niet altijd werken en B) ze vaak gericht zijn op jonge kinderen en niet op oudere kinderen of tieners. Daarom vroeg ik me af: hoe kiezen we meestal spellen en is het echt zo anders voor kinderen met autisme?autisme? Blijkt: ja en nee. Hier zijn enkele overpeinzingen en vervolgens een lijst met aanbevelingen.

Laten we beginnen

Ten eerste hebben mijn eigen kinderen (voor zover ik weet) geen autisme. Maar ik heb wel verschillende vrienden wiens familie kinderen met autisme heeft en ik werk met een aantal kinderen/tieners die autisme hebben. En voor het geval je dat niet hebt, is dit wat je moet weten over iedereen met autisme: ze zijn uniek, ongelooflijk, uitdagend en intelligent. Net als ieder ander mens. Als je de ouder of vriend bent vanAls je iemand met autisme hebt, dan weet je dit al en weet je misschien ook dat sommigen van bordspellen houden en anderen niet.

Elk kind, volwassene of tiener heeft bepaalde interesses en bepaalde spellen zullen op een bepaalde dag bij hun voorkeuren passen. En laten we eerlijk zijn, sommige dagen zijn anders dan andere. De ene dag wil ik Kolonisten van Catan spelen, de andere dag wil ik Blood Rage, weer een andere dag kun je me opgeven voor 221B Baker Street...

Eén eigenschap die je waarschijnlijk wel kunt generaliseren naar kinderen met autisme, is dat ze een aantal ongelooflijk specifieke interesses en hobby's hebben - en ze zullen daar waarschijnlijk steeds weer plezier aan beleven. Dit betekent dat als je eenmaal een spel hebt gevonden dat werkt, je waarschijnlijk vanaf dat punt kunt generaliseren. Ik ben zeker een aantal autistische kinderen tegengekomen die van treinen houden (en stiekem wie niet) en dat kan zijnEn dat is logisch: het is een spel dat strategie combineert zonder direct conflict en met een thema dat een zeer gespecialiseerde interesse aanspreekt.

Regel nummer 1

Hier is regel nummer één, de belangrijkste regel. Besteed tijd aan het leren kennen van iedereen die zichzelf autistisch zou kunnen noemen. Zoek uit wat ze leuk vinden en wees bereid om een spel te spelen om te zien of ze het leuk vinden. Wees een aardig, fatsoenlijk mens. Maar wees er ook op voorbereid dat ze een spel haten dat jij leuk vindt. Kinderen met autisme, misschien nog wel meer dan volwassenen, kunnen een zeer lage tolerantie hebben voor dingen die ze niet leuk vinden.Hen dwingen om een spelletje te spelen loopt uit op een ramp.

Regel nummer 2 en verder...

Afgezien van dat simpele feit, zijn hier een paar dingen die ik heb geleerd die je kunnen helpen om te slagen. De tweede regel: kies iets dat overeenkomt met hun interesses. Treinen? Ticket To Ride. Horror? Verraad in House on the Hill. Panda's? Takenoko.

Vervolgens is direct conflict niet ideaal als het gaat om spellen voor kinderen met autisme. Ameritrash-spellen zijn fantastisch en kunnen goed werken met bepaalde autistische kinderen - vooral als ze overeenkomen met hun interesses, maar direct conflict is voor ieder van ons lastig om mee om te gaan (vooral als we verliezen). Je wilt waarschijnlijk het omgooien van tafels in Monopoly-stijl vermijden. Kinderen met autisme kunnen het moeilijk vinden omconflict of verliezen, dus vermijd dat zoveel mogelijk. Natuurlijk, als je regel nummer 1 hebt opgevolgd, is de kans groter dat je genoeg krediet in je relatiebank hebt om deze uit te testen. Kortom: Eurospellen hebben meer kans om te winnen.

De vierde regel: coöperatieve spellen kunnen fantastisch zijn. Heel wat kinderen en tieners die ik ken, zeggen dat ze genieten van het coöperatieve aspect van bordspellen. Ze vermijden conflicten tussen spelers en samen verliezen lijkt niet zo erg. Voor kinderen met autisme lijkt het verwerken van dat concept op de een of andere manier gemakkelijker.

Ten vijfde, lees de kamer. Dit kan misschien niet genoeg benadrukt worden. Kinderen met autisme kunnen het moeilijk hebben om te verwerken en te ontspannen, dus weten hoe ze op een bepaalde dag zijn, reageren op hoe hun emoties kunnen veranderen, zelfs tijdens het spel, en hen controle geven over hun keuzes is belangrijk.

Tot slot kunnen bouwspellen (vooral spellen waarbij de spelers hun eigen rijk moeten uitbouwen zonder dat iemand zich ermee bemoeit) een geweldige plek zijn om mee te beginnen. Het concept om iets te bouwen, volgens de regels, en een ingewikkelde strategie te volgen kan zowel kinderen als tieners erg aanspreken. Probeer alleen spellen te vermijden waarbij je iemand anders direct kunt saboteren...

Enkele aanbevelingen

Laten we er eerst een paar noemen die misschien niet werken. Labyrinth staat vaak op lijsten met "geweldige spellen voor kinderen", maar vrienden vertellen me dat dit voor hen echt helemaal niet werkte. Ticket To Ride heeft gemengde reacties gekregen voor zover ik kan zien, ook al staat het vaak op lijsten met spellen voor kinderen met autisme. Kolonisten van Catan heeft sommige kinderen van mijn vrienden niet geïnteresseerd, maar anderen welgeniet ervan.

Dit is wat er steeds weer naar boven komt:

Kolonisten van Catan Junior. Ondanks dat Catan niet altijd werkt voor autistische kinderen, had deze meer stemmen voor een positieve spelervaring en is deze geweldig voor jongere spelers.

Andor: Family Fantasy. Een coöpspel voor iets jongere spelers waarin je als team kunt werken. Klassieke elementen van RPG's in D&D-stijl waarin je wolvenwelpjes moet redden voordat een draak je kasteel vernietigt.

Pandemic is niet voor niets zo geliefd. De mechanica is geweldig, er zijn uitbreidingen, het is coöperatief, je redt de wereld... en als je iemand het brein moet laten zijn, kun je altijd je trots inslikken en dat doen. Het is ook een geweldig leerpunt voor onderhandelen en luisteren als mensen tegenstrijdige meningen hebben.

Castle Panic: nog zo'n coöperatief spel dat me is aangeraden door een tiener, ook al heeft hij het nooit kunnen 'winnen'. Tower defence en monsters in een bordspel? Klinkt geweldig.

Carcassonne. Sommige vrienden hebben me verteld dat dit het beste werkt als je de regels een beetje aanpast om sommige conflictelementen te vermijden (zodat je bijvoorbeeld niet iemands kasteelpunten steelt), maar het bouwelement is fantastisch. Toevallig is dit de manier waarop ik mijn zeer jonge kinderen in Uno heb gekregen (dat wil zeggen, we hebben de 'gemene' kaarten om te beginnen weggelaten).

Ticket to Ride: dit komt op zoveel lijstjes voor dat we het echt moeten opnemen. Er is ook een versie voor jongere spelers (Ticket to Ride: Eerste reis) die misschien een goede manier is om bordspellen te leren kennen.

Natuurlijk, als niets van dit alles overeenkomt met jouw ervaring als ouder/vriend, voel je dan vrij om het er niet mee eens te zijn of om iets anders te proberen. Gebruik je eigen unieke ervaringen om je te helpen bij je keuzes.

TLDR - Principeoverzicht

1: Leer de persoon kennen met wie je wilt spelen.

2: Zoek iets dat aansluit bij hun interesses. Ze zijn vaak heel specifiek, dus laat zien dat je ze waardeert.

3: Het is meestal het beste om een direct conflict te vermijden.

4: Co-op-spellen kunnen een echte aanwinst zijn.

5: Wees gevoelig en reactief - zelfs halverwege het spel of halverwege de beurt.

6: Probeer spelletjes waarbij je iets moet bouwen.

Een laatste gedachte

Bordspellen zijn geweldig. Het kunnen geweldige momenten van binding zijn. En er zijn aanwijzingen dat ze kunnen helpen bij het ontwikkelen van bepaalde vaardigheden op het gebied van coördinatie, denken en interactie/emotionele verwerking. Dit kan waar zijn, maar deze voordelen zijn vrijwel zeker afhankelijk van hoe goed je ze gebruikt. Mijn laatste aanbeveling is: gebruik ze goed. En geniet ervan.

Edin Boro

Door Edin Boro