• Het beste van Blauw
• Beweegt als Sonic
• Een link naar het wild
• Verhaaltje Sonic
• Slecht ei (man)
• Lege vlakten
• Breng de Badniks terug
• Vind de MacGuffin
• Grensverleggende bevindingen

Toen ik opgroeide met een fascinatie voor alles wat met videogames te maken had, kwam er een moment in mijn jonge leven dat ik de ultieme beslissing moest nemen: Nintendo of Sega?

Misschien koos ik op de lange termijn verkeerd, maar vol kinderlijke uitbundigheid besloot ik dat een blauwe bliksemsnelle egel veel spannender was dan een dikke loodgieter... en de teerling was geworpen.

Sinds die dag ben ik een megafan van Sonic. In de loop der jaren heb ik een behoorlijke verzameling merch verzameld, waaronder kleding, figuren, gesigneerde illustraties, boeken, pins, VHS-banden, strips, een echte gouden Sonic-ring en zelfs flessen bubbelbad.

Ik heb ook elke Sonic-game gespeeld die ik te pakken kon krijgen (zelfs de vreselijkste minder bekende games zoals Chaotix, Labryinth en Shuffle) en heb de meeste ervan uitgespeeld.

Ik moet toegeven dat Sonic 06 en Sonic Heroes me hebben verslagen, maar ik durf te wedden dat ik ze meer heb geprobeerd dan de meesten vanwege mijn liefde voor de blauwe waas en zijn vrienden.

Dus toen ik hoorde dat Sonic Frontiers eraan zat te komen en dat het zou worden zoals we nog nooit eerder hadden gezien, werd ik enthousiast. Ik voelde dezelfde gretige verwachting die in me opborrelde voor titels als Sonic 2, Sonic 3 & Knuckles en Sonic Adventure.

Zodra het spel arriveerde (en ik klaar was met het installeren van de verplichte 'Day 1'-update) heb ik het opgestart. Nu ik het einde van het spel heb bereikt en de meeste verzamelobjecten heb verzameld, heb ik het gevoel dat ik gekwalificeerd en klaar ben om een oordeel te vellen over Sonic's nieuwste avontuur.

Het beste van Blauw

Ik zeg het maar meteen: er is veel leuks aan Sonic Frontiers... maar alleen als je bereid bent er de tijd voor te nemen.

Ik kom later op de kritiek, en geloof me die is er, maar eerst wil ik al het goede dat Frontiers bevat naar voren brengen.

Beweegt als Sonic

Een van de dingen waar ik het meest gecharmeerd van ben in Sonic Frontiers is de reeks moves die je moet beheersen om verder te komen in het spel.

Ik zal later dieper ingaan op de vijanden, maar het aantal verschillende bewegingen dat Sonic kan leren om de verschillende bedreigingen het hoofd te bieden is behoorlijk uitgebreid.

Sommige van de metalen gedrochten kun je alleen verslaan met specifieke bewegingen, wat voor nieuwe uitdagingen zorgt als je ze voor het eerst tegenkomt.

Voor spelers die niet alle combinaties willen leren, is er een 'auto'-modus. Hiermee kun je op de aanvalsknop drukken om willekeurig een aantal bewegingen uit te voeren, maar de schade wordt aanzienlijk beperkt.

Een link naar het wild

Tijdens de aanloop naar de release van Frontiers werd het spel vaak vergeleken met Legend of Zelda: Breath of the Wild vanwege de uitgestrekte open wereld waarin het spel zich leek af te spelen.

Als je de game speelt, is het duidelijk dat BotW een rol heeft gespeeld bij de inspiratie voor Sonic's nieuwste avontuur, maar niet alleen vanwege de enorme omgevingen die hij doorkruist.

Veel van de gameplay draait om het uitvoeren van kleine uitdagingen of taken in het landschap. Je moet bijvoorbeeld alle lichten op een bord uitdoen door er in een bepaalde volgorde overheen te lopen, of van punt A naar punt B komen voordat een timer afloopt. Eén taak is zelfs zo alledaags als het kappen van een stukje gras.

Hoewel dit op zich vergelijkbaar is met de proeftempels, zal vooral één taak fans van Breath of the Wild erg bekend voorkomen. Door een drukkussen te activeren, verschijnt er een gloeiende blauwe bol die Sonic binnen een bepaalde tijd door een hoepel (of meerdere hoepels) moet slaan. Iets wat Link op bijna identieke wijze moest doen.

Een andere overeenkomst is de Koco, een inheems ras van wezens die de verschillende eilanden bewonen die Sonic in Frontiers bezoekt. Sonic kan ze verzamelen en ruilen met een van de leiders van de stammen voor permanente statverhogingen.

Je hoeft geen genie te zijn om ze te vergelijken met de Korok in Breath of the Wild, zelfs de namen lijken op elkaar.

In tegenstelling tot de Korok spelen de Koko's echter een veel grotere rol...

Verhaaltje Sonic

Waar Sonic Frontiers echt in uitblinkt, is de verhaallijn. Waar de verhaallijnen van sommige eerdere games nogal uiteenliepen, is Frontiers gefocust en na een langzame aanloop behoorlijk boeiend.

Ik zal niet te veel verklappen, maar Sonic en zijn vrienden crashen op een mysterieus eiland, waar Amy-Rose, Tails en Knuckles ook vastzitten in cyberspace, dus het is aan de Blue Blur om uit te zoeken wat er aan de hand is en ze eruit te halen.

Elders zit Robotnik (ik weiger om hem Eggman te noemen) ook gevangen en geeft zijn nieuwste creatie de opdracht om uit te zoeken hoe hij hem kan bevrijden.

De Koko doen hier ook aan mee en veranderen van een irritant bijverschijnsel in iets veel belangrijkers.

Er zijn een paar leuke call-backs naar eerdere games in de serie en het plot leidt tot een paar echt ontroerende scènes met personages waarvan ik nooit had verwacht dat ik er empathie voor zou voelen.

Toen ik begon te spelen, verwachtte ik niet dat ik in de 'nog maar een uur'-mentaliteit zou geraken zodat ik kon zien waar het verhaal naartoe ging, maar dat is precies hoe het afliep.

Slecht ei (man)

Ik weet het, ik zei dat ik hem zo niet zou noemen, maar ik kon de woordspeling niet weerstaan.

Ik heb het lang genoeg uitgesteld. Ik heb het over de positieve punten gehad, maar nu moet ik het over de slechte hebben.

Net als bij de Sonic-franchise in het algemeen is er voor elk goed aspect van het spel een negatief aspect om het uit te balanceren.

Voor elk geweldig ding aan Frontiers is er wel iets dat een klein beetje beter had gekund om de schaal gelijk te houden.

Lege vlakten

De enorme eilanden die Sonic kan doorkruisen zijn indrukwekkend, maar het duurt niet lang voordat je je realiseert dat ze voor een groot deel kaal zijn, met hier en daar een uitdaging.

Het wordt een heel karwei om er omheen te navigeren, zelfs als je slijprollen ontgrendelt die bedoeld zijn om je snel van plek naar plek te verplaatsen. Het probleem is dat ze vaak in zichzelf terugbuigen of Sonic in een richting lanceren waar je eigenlijk niet heen wilde, waardoor ze eerder een belemmering dan een hulp zijn.

Als het spel Sonic Wastelands had geheten, was het moeilijk geweest om de logica ervan te weerleggen.

Breng de Badniks terug

Hoewel ik het leuk vind dat bijna alle vijanden in het spel op een andere manier verslagen moeten worden, voelt het merendeel ECHT niet op zijn plaats in een Sonic-spel.

Weg zijn de half schattige badniks die kleine boswezens gevangen hielden, vervangen door logge grote brokken zielloos metaal. Het is ook een van de weinige dingen die de verhaallijn nooit helemaal uitlegt; waar deze dingen vandaan komen en wat ze doen.

Traditionelere vijanden komen wel voor in een ander deel van het spel, en dat brengt me bij...

Vind de MacGuffin

Sonic Frontiers is in de kern een collect-a-thon met één lange reeks fetch quests die de boel vooruit duwen.

De 'traditionele' Sonic-levels zijn gedegradeerd tot louter speedruns om een van de voorwerpen in de keten te bemachtigen.

Verzamel tandwielen om levels te openen. Voltooi levels om sleutels te verzamelen. Gebruik sleutels om Chaos Emeralds te verzamelen. Verzamel Chaos Emeralds om tegen de volgende titan te vechten. Spoel en herhaal.

Daarnaast zijn er ook personagemunten te vinden. Als je er een bepaald aantal verzamelt, krijg je het volgende deel van het verhaal te zien, sommige zijn nodig voor de voortgang van het spel en andere alleen voor de uitleg.

Dit hoeft niet per se slecht te zijn, maar soms voelt het als druk werk als je alleen maar naar het volgende gebied of het volgende grote stuk wilt.

Grensverleggende bevindingen

Het kostte me ongeveer 15 uur om de verhaallijn te voltooien, en hoewel je terug kunt gaan om het maximum aan verzamelobjecten te halen, heeft het niet veel zin.

Daarnaast is er geen post-game en dat is jammer, want het zou geweldig zijn geweest als je Tails, Knuckles en Amy als speelbare personages had kunnen vrijspelen. Vliegen of zweven over de eilanden zou een nieuwe ervaring zijn geweest en Amy's hamer had de manier waarop vijanden worden aangepakt kunnen veranderen.

Er is een kans dat SEGA zoiets later als update toevoegt (per slot van rekening werden er na de release extra personages toegevoegd aan Sonic Mania), maar daar hangt waarschijnlijk een prijskaartje aan.

Ik heb er alle vertrouwen in dat het een geweldig platform zal zijn om toekomstige spellen op te bouwen, maar uiteindelijk had er meer focus moeten zijn. Het voelt bijna alsof 15 verschillende ontwikkelaars segmenten van een spel hebben gebouwd en iemand het vervolgens allemaal aan elkaar heeft genaaid.

Ondanks alle negatieve punten die ik heb genoemd, vond ik Sonic Frontiers erg leuk. Ik heb er veel plezier aan beleefd en het hield me bijna de hele tijd bezig met een goed verhaal en verslavende (zij het soms frustrerende) gameplay.

Het is oneerlijk om Frontiers met Sonic Mania te vergelijken, omdat 'originele' Sonic en 3D Sonic twee heel verschillende dingen zijn, maar ik schat het zeker hoger in dan Sonic Boom en Sonic Forces. Ik zou zelfs zeggen dat ik het beter vond dan Sonic Generations, omdat het qua plot coherenter aanvoelt dan een stroom nostalgie die losjes aan elkaar is gehangen.

Of je nu een enorme Sonic-fan bent of gewoon op zoek naar een leuke, snelle platformgame, er valt hier nog steeds genoeg te genieten... Frontiers is alleen minder een eersteklas Filet Mignon-biefstuk en meer een Chili-Dog met frietjes. Echt gepast.

Tot zover onze gedachten over Sonic Frontiers. Ben jij het ermee eens? Laat het ons weten en tag ons op social media @zatugames. Klik hier om Sonic Frontiers vandaag nog te kopen!