• Kwartiermakersbenodigdheden
• Oorlogsspelletjes
• Het lange spel spelen (of niet)
• Laatste gedachten over risico's

Als je genoeg series naar Strictly Come Dancing kijkt (ik weet het! Heb geduld met me), zul je zien dat er altijd een scala aan leeftijden is onder de deelnemers. Naast de jongeren is er altijd een levendige oudere beroemdheid. Sla deze oude beroemdheid op eigen risico af! Wat je waarschijnlijk zult vinden is dat ze chops hebben, ze hebben moves en ze kunnen hun mannetje staan tegenover deze mooie jonge dingen. Ik benIk heb het over jou Debbie McGee, Danny John-Jules, Pamela Stephenson!

In een wereld van grote spellen met een hoog concept en massa's miniaturen is het makkelijk om een oude speler als Risk te onderschatten.

Risk (ooit bekend als De verovering van de wereld), dat oorspronkelijk in 1959 werd gepubliceerd, heeft zijn lange levensduur bewezen en kan vanaf zijn plaats aan het hoofd van de tafel trots neerkijken op al zijn nakomelingen: Lord of the Rings Risk, Star Wars Risk, Halo Risk, Walking Dead Risk, versies van Risk voor alle verschillende geografische gebieden en historische perioden - zelfs de maan! Ze hebben allemaal een gemeenschappelijk DNA en komen voort uitde 'klassieke' Risk-versie.

Risk speelt zich min of meer af tijdens de Napoleontische oorlogen, toen voor het eerst de hele wereld in een conflict werd meegesleept. Risk is simpelweg een spel van verovering. De winnende speler heeft met zijn legers de hele wereld in handen. Laten we alle ethische bezwaren tegen kolonialistische militaire expansie van tafel vegen en eens in de doos kijken.

Kwartiermakersbenodigdheden

De omslag van Risk toont een cavalerieofficier die aanvalt en met zijn sabel zwaait, met op de achtergrond een gevechtsscène. Er zijn kanonnen, musketten en veel actie. Het thema van het spel wordt hiermee goed geïntroduceerd. Als je het grote bord openvouwt, zie je dat het is gebaseerd op een wereldkaart (waarop een paar kleine details ontbreken, zoals Antarctica en Nieuw-Zeeland).

De continenten worden aangeduid met kleuren. Azië is bijvoorbeeld groen. Elk continent is onderverdeeld in gebieden. Deze gebieden kunnen een groep kleinere landen omvatten (Egypte lijkt zich helemaal tot Libië uit te strekken) of grotere naties onderverdelen, zoals de VS. Er zijn letterlijk legers plastic soldaten die gekleurd zijn om aan te geven bij welke speler ze horen. De soldaten zijn er in drie versies:infanterie vertegenwoordigt een strijdmacht van één; cavalerie vertegenwoordigt een strijdmacht van vijf eenheden; en artillerie vertegenwoordigt 10 eenheden.

Je ziet ook twee sets van drie dobbelstenen die worden gebruikt om gevechten op te lossen en twee stapels kaarten. Eén stapel toont geheime missies - daarover later meer; de andere stapel heet Territoriumkaarten. Ze tonen een gebied buiten het speelbord en een van de soldaattypes. Deze worden gebruikt om legers te rekruteren.

De wereldkaart en de soldaten plaatsen je stevig in het thematische tijdperk en zijn aangenaam meeslepend. Het is gemakkelijk om jezelf ervan te overtuigen dat je een generaal in zijn oorlogskamer bent met zijn kaarten uitgestippeld en met een grootse strategie in gedachten.

Oorlogsspelletjes

Het spel is geschikt voor twee tot vijf spelers. Er is een optie voor twee spelers met een derde 'neutrale' natie die niet meespeelt. Er is geen mechanisme voor, maar het spel moedigt allianties, wapenstilstanden en samenspanning aan in de meta-game, wat allemaal veel complexer is met een hoger spelersaantal. Tijdens het opzetten van Risk claim je om beurten gebieden, door een van je legersDan begint het spel.

Het spel bestaat om beurten uit vier delen:

1) Rekruteer nieuwe legers. Dit is gebaseerd op het aantal gebieden en volledige continentale sets van gekleurde gebieden die je controleert en kan worden versterkt door sets van drie gebiedskaarten uit te spelen.

2) Gevechten. Spelers mogen legers verplaatsen naar aangrenzende vijandelijke gebieden - vergeet niet om een garnizoen van ten minste één leger achter te laten - om de gevechten te starten. Het gevechtsmechanisme is snel en effectief, hoewel sommigen het misschien onbevredigend willekeurig vinden. Je gooit dobbelstenen gelijk aan het aantal betrokken legers aan elke kant en rangschikt de dobbelstenen in volgorde. Spelers vergelijken de dobbelstenen om te zien welk leger heeft gewonnen.Het komt erop neer dat als je meer troepen in de strijd gooit, je meer kans hebt om te winnen, maar een (gelukkige) singleton kan theoretisch eeuwig standhouden. Het ligt allemaal aan de dobbelsteenworp.

3) Versterk je gebieden. Spelers mogen troepen verplaatsen tussen onderling verbonden gebieden.

4) De laatste actie is het trekken van gebiedskaarten. Als een speler deze beurt de controle over een gebied heeft, mag hij een gebiedskaart trekken. Op gebiedskaarten staat een afbeelding van een van de troepentypes (infanterie, cavalerie, artillerie). Als je een set van drie hebt, mag je ze uitspelen voor extra versterkingen tijdens de eerste fase. Nu komt het slimme gedeelte, dus let goed op. Het aantal versterkingen dat jeDe eerste speler die een set van drie gebiedskaarten neerlegt, krijgt vier legers, de volgende die een set van drie kaarten neerlegt, krijgt er zes, dan acht, tien en al snel trek je twintig of meer extra legers. Dit betekent dat een speler die achterstaat, maar er laat in het spel in slaagt om een set te verzamelen en uit te spelen, plotseling een kracht kan worden waarmee rekening moet worden gehouden.met... Hey Presto! Terug in het spel. Dit is een mooi inhaalmechanisme.

Aan het einde van de beurt gaat het spel over naar de volgende speler, die aandachtig toekijkt hoe zijn vriend zijn territorium binnenvalt en uitbreidt. Het spel gaat rond de tafel. Gebieden worden binnengevallen, legers groeien en krimpen. Spelers klauwen continentale sets van territoria bij elkaar om hun rekrutering te stimuleren.

Het lange spel spelen (of niet)

Risk-spellen kunnen lang duren. Een hele lange tijd. Sommige spelers maken melding van epossen van acht uur waarin het geluk wisselt. De laatste paar uur kunnen het Monopoly-gevoel hebben van langzaam kijken naar hoe één speler domineert en dan geleidelijk wint terwijl je eigen voorraden langzaam slinken door hun overmacht. Recente versies bevatten ook Missie-kaarten. Het spelen van de Missie-kaarten versie kan echt helpen omoverwinnen.

Aan het begin van het spel neemt elke speler vier opdrachtkaarten. Op deze kaarten staat bijvoorbeeld: "Beheers een gebied in drie verschillende continenten." Er zijn vier moeilijkheidsniveaus van de missies. Als je je laatste missie bereikt, moet je deze aan de andere spelers laten zien, zodat ze kunnen proberen je te blokkeren. In de variant met opdrachtkaarten wint de eerste speler die alle vier de missies heeft voltooid. Dit betekent datdat de spelers parallel aan verschillende doelen kunnen werken, waardoor het spel veel minder een gevecht wordt.

Laatste gedachten over risico's

Risk is een oude veteraan. Zijn verleden heeft het sterker gemaakt. De varianten zoals missiekaarten maken het een beter spel. De tactiele soldaatminiaturen, de epische uitgestrektheid van het bord zijn een voorbode van veel van zijn moderne rivalen. Sommigen zijn misschien gefrustreerd door de lange speelduur en de afhankelijkheid van willekeurige elementen, maar het is nog steeds erg geliefd en wordt met nostalgische genegenheid gespeeld. Om terug te komen op mijn Strictly-analogie, deze oudeentertainer heeft wat veranderingen ondergaan, maar kan de jongeren nog steeds een paar trucjes laten zien.