Edin Boro
Binnen mijn spelgroep hebben we een aantal geweldige tijden beleefd met bordspellen die gebaseerd zijn op racen. GMT's Thunder Alley en Grand Prix behoren tot de meer complexe kant van de schaal, terwijl Snow Tails en Formula D tot de meer toegankelijke kant behoren. Daarom ben ik op het spoor gekomen van de recente herdruk van Flamme Rouge, een spel gebaseerd op wielrennen. Omdat het totaal anders is dan alle andere spellen die we bezitten, wilde ik zien of hetzich zou kunnen meten met games waar we van houden.
Flamme Rouge - Het spel
Ik ben absoluut niet geïnteresseerd in wielrennen (ik kan niet eens fietsen!), maar als fan van bordspellen had ik het gevoel dat het thema aan de kant kon worden geschoven en dat ik gewoon kon genieten van het mechaniek van Flamme Rouge.
De doos is erg mooi en bij het openen was ik verbaasd over de kwaliteit van de stukken. De baan is als een puzzel en er zijn talloze manieren om ze in elkaar te zetten, wat voor extra herspeelbaarheid zorgt. Elk team van racers (twee rijders per team) heeft een stapel kaarten voor elke rijder en deze bepalen hoe ver je je elke beurt verplaatst.
Elke renner heeft een eigen term (Rouleur en Sprinter) maar ik nam al snel 'zitten' en 'opstaan' over omdat de termen me niets zeiden.
In Flamme Rouge is het de bedoeling dat elk team kaarten uitspeelt van de kaartenstapels van je rijder en over het parcours racet om als eerste over de finish te komen. Als kaarten opgebruikt zijn, liggen ze voorgoed uit het spel, dus tactisch gebruik van kaarten met een hoger nummer is essentieel.
Als je renner op het parcours eindigt en er is een gat tussen hem en de renner vooraan, dan trek je een uitputtingskaart. Deze kaart wordt in je stapel gelegd en met zijn lage bewegingswaarde zal dit je beweging later in het spel beperken.
Set-up & Turn Order
Het opzetten van Flamme Rouge is eenvoudig. De doos bevat eenvoudig te volgen kaarten met letters, net als de sporen. Volg deze en je spoor is klaar in een kwestie van minuten. Vervolgens verdeel je de kaarten voor elk team en leg je ze op de juiste plaats op elk spelersbord.
Elke speler loopt dan zijn renners achter de startlijn en als je dat gedaan hebt, ben je klaar om te gaan.
De volgorde van de beurten is ook eenvoudig en bevat slechts drie fasen:
- Energiefase - Hier trekt iedereen vier kaarten en kiest er één uit om te gebruiken. Je doet dit voor elke renner en iedereen doet deze actie tegelijkertijd. De niet gekozen kaarten worden open op de bodem van de overeenkomstige stapel gelegd en wanneer deze bereikt zijn, worden ze geschud en vormen ze een nieuwe stapel.
- Bewegingsfase - In deze fase toont de persoon die als eerste aan de beurt is (bij gelijke stand krijgt de persoon op de rechterrijstrook het voordeel) de gekozen kaart en verplaatst de renner dat aantal plaatsen. Dit wordt dan voortgezet van de voorkant naar de achterkant van de renners.
- Eindfase - Hier worden uitgespeelde kaarten uit het spel genomen. Als je renner slechts één veld voor zich heeft en de renner die voor hem rijdt, dan wordt slipstream toegepast en ga je vooruit om hem in te halen. Ook voor elke renner die aan het einde van deze fase een veld voor zich heeft, trek je een uitputtingskaart en leg je die in de stapel van die renner.
Dat is het, een snelle set-up en makkelijk te volgen regels maken dit spel makkelijk te leren en ik heb het met plezier gespeeld.
Laatste gedachten over Flamme Rouge
Zoals ik hierboven al zei heb ik geen kennis van of interesse in wielrennen en ik was een beetje bang dat het thema saai op me over zou komen, maar ik had het mis. Door de snelle opzet en de makkelijk te volgen regels begrijp je het thema en hoe de renners moeten samenwerken als een team. Door hoge kaarten te gebruiken bij de ene renner en een lage kaart bij de andere ontstaat er een gat, waardoor slipstream onmogelijk wordt en je al snel valt.achter, dus handbeheer is noodzakelijk om te slagen in dit spel.
De speeltijd is snel genoeg om je geïnteresseerd te houden en hoewel de spelersinteractie minimaal is, voegt het slipstreammechanisme wel iets toe aan het spel. Kijken waar de andere renners zijn en welke kaarten ze hebben gebruikt is een geweldige manier om je volgende zetten te plannen.
Flamme Rouge is heel makkelijk te leren en ik speelde het met mijn dochter, die moeite heeft met regels, en ze versloeg me bijna. De stukken baan zijn echter dubbelzijdig en de toevoeging van heuvels beperken je beweging op bepaalde secties en voegen een extra laag tactisch kaartspel toe aan het spel. Waar ik wel moeite mee had, was dat alle kaarten heel moeilijk te onderscheiden zijn omdat ze er allemaal zo verschillend uitzien.De doos kan ook wel een fatsoenlijk inlegvel gebruiken, want de doos die er nu in zit, karton, is erg slecht.
Uiteindelijk heeft iedereen die dit spel heeft gespeeld ervan genoten. Flamme Rouge is een spel waarvan ik hoop dat het nog vaak op tafel komt, omdat het erg leuk en makkelijk te leren is met extra diepte die kan worden toegevoegd als dat nodig is. Ik zou zeggen dat dit tussen de spellen in zit die ik hierboven heb genoemd en dat het een plaats heeft in mijn verzameling.
Er is mij verteld dat er binnenkort een uitbreiding uitkomt en ik zou heel graag willen zien wat die toevoegt aan een spel dat al geweldig is.
Deze blog werd oorspronkelijk gepubliceerd op 3 juli 2017 en bijgewerkt op 11 mei 2022 om de beschikbare informatie te verbeteren.