• Werkloosheid gedaald
• Je moet het doen
• Een unieke mix van klassieke mechanica en strategisch steden bouwen
• Enkele tips voor je eerste wedstrijd

Het is 49 na Christus, keizerin Agrippina van het Romeinse Rijk geeft je de opdracht om naar de afgelegen regio Germanië te verhuizen om de grens te beveiligen tegen Germaanse barbaren en het land welvarend te maken. In Discordia, een spel voor 1 tot 4 spelers van Bernd Eisentein, ontwikkel je je stad met schepen, kazernes, marktkramen en boerderijen om je voor te bereiden op de verdediging tegen Germaanse invasies, laat je je economie groeien en word je de meest succesvolle gouverneur in de wereld.de regio.

Werkloosheid gedaald

Het spel wordt gespeeld in 4 jaren, die elk bestaan uit 5 seizoenen waarin je acties onderneemt. De winvoorwaarde is heel eenvoudig: wees de stad met de minste arbeiders over aan het einde van het spel of heb er op een gegeven moment geen meer over om het spel voortijdig te beëindigen. Ja, je leest het goed. Je moet proberen om geen arbeiders meer over te hebben om het spel te winnen. Het is net als Llama, of Rummikub, waar je je moet ontdoen vanvan je kaarten/stukken om een ronde te winnen, maar het is een stage-spel. Gewoonweg briljant.

Jouw stad wordt jouw spelersbord. En hier vind je alweer een staaltje innovatie van de ontwerpers: het is een dubbellaags bord dat je zelf bouwt. Het is een basisplaat waarop je een kartonnen bord plakt nadat je de sleuven van de stukken hebt geponst. Het resultaat is een goedkoop, maar volledig functioneel dubbellaags bord dat perfect plaats biedt aan je stukken. Om terug te komen op zijn rol in de gameplay, hetHet bord bestaat uit een stadsgebied waar je je gebouwen plaatst, een aquaduct, een expeditiepad, een ontwikkelingspad en een decreetzone. Meer details volgen als ik het spel uitleg. Er is ook een gemeenschappelijk bord dat de beschikbare actie, het huidige seizoen, de beschikbare gebouwen en de barbaarse invasie bijhoudt.

Elke speler begint het spel met 15 willekeurige arbeiders en een gebouw naar keuze uit de aanvankelijk beschikbare gebouwen. Elk gebouw correspondeert met een specifieke arbeider: Schepen zijn voor Matrozen, in het blauw; Kazernes zijn voor Soldaten, in het rood; Boerderijen zijn voor Boeren, in het geel; Marktkramen zijn voor Kooplieden, in het wit. Elk van deze gebouwen moet worden gebouwd in de corresponderende rij in de stad, in een bestaandAnders moet je eerst een fundering bouwen voordat je een nieuw gebouw kunt bouwen. Elk gebouw varieert in het aantal arbeiders dat het kan toewijzen, het bijbehorende dobbelsteengetal en misschien een voordeel.

Je moet het doen

En daar gaan we weer met een ander groot hoogtepunt van het spel: het dobbelsteensysteem. In de beste stijl van The Castles of Burgundy gebruik je dobbelstenen die elk seizoen willekeurig worden gegooid om je hoofdactie en zoveel mogelijk bonusacties uit te voeren. Voor elk seizoen worden de drie dobbelstenen in verschillende kleuren (blauw, rood en geel) gegooid en gekoppeld aan de actie in hun respectievelijke sleuf op het hoofdbord. DeDe eerste speler kiest er één uit en voert de bijbehorende hoofdactie uit en haalt deze dobbelsteen van het bord, zodat alle andere spelers nog maar twee dobbelsteenopties hebben. Het is soms misschien wreed, maar het is gewoon een verbazingwekkend maar eenvoudig mechanisme voor het selecteren van acties. Acties zijn onder andere het bouwen van funderingen en gebouwen, het toewijzen van arbeiders, het verkrijgen van sterren die worden gebruikt om vooruit te komen in de sporen en het vooruitkomen op de OntwikkelingTrack. Heel eenvoudig tot nu toe.

Laten we voor de bonussen gaan: als je de dobbelsteen in dezelfde kolom als de seizoensmarker hebt gekozen, krijg je de aangegeven bonus. Het kan gaan om het vooruitgaan op het Expeditiepad of in het Aquaduct, het bouwen van een toren om je te helpen verdedigen tegen de barbaren of om het verhandelen van arbeiders, het krijgen van sterren of het ruilen van arbeiders; als je een gebouw hebt met een dobbelsteen met hetzelfde nummer en dezelfde kleur als de gekozen dobbelsteen, krijg jeWitte gebouwen zijn kleurloos en hoeven alleen maar overeen te komen met het aantal. En geloof maar dat je dit zo veel mogelijk wilt doen om van je arbeiders af te komen.

Zoals je inmiddels misschien wel door hebt, draait het spel om efficiëntie. Het vinden van synergieën, het verkrijgen van gratis acties en het sneeuwballen van je stad naar succes is de sleutel tot het winnen van het spel. Dobbelsteenmanipulatoren helpen je de willekeur tot op zekere hoogte te verzachten, maar uiteindelijk is het aan jou om je stad zorgvuldig te plannen om te voorkomen dat je in nulbeurten terechtkomt. Doorgaan naar zowel het Expeditiepad als het Ontwikkelingspadzorgen voor eenmalige bonussen of permanente vaardigheden die je (min of meer) soepel vooruit helpen. Hetzelfde geldt nog meer voor privileges, bonussen die je krijgt nadat je een bepaald aantal gebouwen in je stad hebt gebouwd, die kunnen variëren van eenmalige vorderingen op het spoor of het Aquaduct tot het permanent behandelen van een van je kleuren arbeiders als joker. Decreten zijn ook handig om te krijgen, doordat ze dein de eerste plaats om publieke doelstellingen te verwezenlijken.

Efficiënt zijn betekent ook dat je moet weten wanneer je een nieuw gebouw moet bouwen en wanneer je je arbeiders moet inzetten. Dat komt omdat er aan het einde van elk jaar twee dingen gebeuren: ten eerste proberen de barbaren je stad binnen te vallen en tenzij je militaire kracht gelijk is aan of groter dan hun kracht, word je gestraft met wat er op hun tegel staat. Anders versla je ze en krijg je een bonus. Je kracht wordt gegeven door deaantal arbeiders in je volledig bezette kazernes plus de sterkte van je torens; ten tweede, omdat je de leiding hebt over een gloednieuwe stad vol werkgelegenheid, arriveren er nieuwe arbeiders op zoek naar een beter leven. Je krijgt een nieuwe willekeurige arbeider uit de zak voor elk leeg slot in je gebouwen, plus een arbeider voor elk "arbeider voor een zak" plaatje dat in je bord en gebouwen verschijnt, verminderd met deAls het het 4e en laatste jaar was, wint de speler met het laagste aantal niet-toegewezen arbeiders. Anders verwijder je al je arbeiders uit je volledig bezette gebouw (ja, je moet ze opnieuw bezetten) en reset je het hoofdbord voor het volgende jaar.

Een unieke mix van klassieke mechanica en strategisch steden bouwen

Discordia is alsof The Castles of Burgundy en Anno 1800 een baby kregen die werd opgevoed door Llama. Je gebruikt dobbelstenen om acties uit te voeren, je stad op te bouwen en je arbeiders in te zetten om ze kwijt te raken in de hoop je laatste stormloop te kunnen voltooien voordat het jaar ten einde loopt en je wordt overspoeld met een nieuwe lichting wanhopige mensen op zoek naar een baan in een welvarend land. Het is een geweldig spel, met een zeer diepgaandBernd Eisentein is erin geslaagd om een aantal klassieke mechanieken op een unieke manier te gebruiken, waarbij hij tegelijkertijd herinneringen oproept aan andere spellen en het gevoel heeft uniek te zijn. Er is ook een zeer uitdagende solomodus die je in ongeveer een half uur kunt spelen, waarbij Janus, de automa, voortdurend zowel dobbelstenen als tegels uit je opties verwijdert, waardoor het spel nog spannender wordt.

De productie is ongelooflijk, van het dual layer bord tot de meeples. Alles van zeer goede kwaliteit. De kunst is objectief, met zeer makkelijk te begrijpen symbologie. Het regelboek is ook geweldig, goed geschreven en vol met voorbeelden. Het spel mist tot op zekere hoogte herspeelbaarheid, omdat het enige dat verandert van het ene spel naar het andere de actie is die wordt toegewezen aan elk dobbelsteennummer, de decrees en bonussen die beschikbaar zijn,In Essen hebben ze een mini-uitbreiding verspreid die ook de seizoensbonussen willekeurig trekt, maar dat is misschien nog niet genoeg als je meer dynamische opstellingen en wisselende winstpaden wilt.

Desalniettemin speelt het spel erg soepel in ongeveer 60 tot 90 minuten, afhankelijk van het aantal spelers, en is het erg prettig om te spelen. Het is in staat om je aandacht te trekken en je geest bezig te houden terwijl je probeert een manier te vinden om genoeg infrastructuur te bouwen om te haasten en te winnen zonder jezelf te overspoelen met ladingen en ladingen arbeiders. Deze balans is de sleutel en beginners kunnen in de eerste wedstrijd worstelen metVooral in het middenspel hangt de spanning altijd in de lucht door de dobbelsteenworpen en de eerste speler die kiest, omdat je op dat moment misschien al een richting bent ingeslagen die een aantal zwakke punten heeft die door je tegenstanders kunnen worden uitgebuit. Het is jammer dat de interactie tussen spelers beperkt blijft tot dat en een race naar een aantal gemeenschappelijke infrastructuren en besluiten. Al met al is Discordia een heel erg goed spel.Goed en uniek spel van een kleine uitgever en een zeer bescheiden ontwerper dat goed past in de meeste verzamelingen.

Enkele tips voor je eerste wedstrijd

Onderschat de kracht van het aquaduct niet. Geen extra meeples trekken in de tussenliggende jaren is een grote deal.

Het garanderen van een paar infrastructuurtegels vroeg in het spel is nuttig om de krachtigste privileges te claimen, maar ze zijn nuttiger tegen het einde van het spel (vooral die ene die een kleur meeple verandert in wild).

In het begin kun je beter stadstegels nemen met een lager aantal meeples om het aantal meeples dat in de tussenliggende jaren binnenkomt te verminderen. Tegen het einde heb je echter grote spelen nodig om je arbeiders te kunnen afmaken, en tegels die meerdere meeples op één plek bevatten zijn daar erg efficiënt in.

Voel je niet overweldigd door het krijgen van veel extra meeples in de eerste paar jaar. Je stad bouwt op een geweldige manier op (zolang je je werk goed hebt gedaan), en je zult in staat zijn om een groot aantal meeples te dumpen in de laatste paar jaar.

Tot zover onze gedachten over Discordia. Ben je het met ons eens? Laat het ons weten en tag ons op social media @zatugames. Klik hier om Discordia vandaag nog te kopen!